Özgür Kadının Yolu Emekçi Kadından Geçer
Dünya Emekçi Kadınlar Gününü kutluyoruz. 161 yıl önce başlayan emekçi kadınların emek ve özgürlük mücadelesini şiddet yolu ile bastıran egemenler, 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü’ndeki emekçi sözcüğünü bir şekilde attıktan sonra güle oynaya esaret altındaki kadınların gününü “kutluyorlar”.
Daha düne kadar, güzel ülkemiz başta olmak üzere Dünya Emekçi Kadınlar Günü kutlamalarını kan ve şiddet ile bastıranlar, şimdilerde evinde üçüncü, dördüncü kadın olmayı kabul etmiş, itilip kakılan, şiddet gören ya da bunlara itiraz etmeyen esir kadınların önderlik ettiği, sazlı sözlü programlarla, “Dünya Kadınlar Günü” kutlamalarına izin vererek özgürlük şampiyonluklarını ilan ediyor.
Oysa Dünya Emekçi Kadınlar Günü, salonlarda sazlı sözlü değil, meydanlarda, bayraklarla, sloganlarla, daha özgür, daha eşit koşullarda yaşama ve çalışma isteklerini bir kez daha haykırmak için kutlanır.
Artık günümüzün iletişim aracı haline gelen internetin Google sayfalarına “Dünya Emekçi Kadınlar Günü” yazarsanız, karşınıza milyonlarca adres çıkar. Ancak açılan sayfaların tamamına yakınının “Dünya Kadınlar Günü” başlığını görürüz. Kutlamaların kimler tarafından yapıldığını görünce emekçi kadınlarımızın elinden emek gününün de alınıp yeniden esaret altına alınmasını savunanların sahiplendiğini acı bir şekilde anlarsınız.
Dünya Emekçi Kadınlar Günü 8 Mart 1857 günü New York’ta binlerce kadın işçinin daha iyi koşullarda çalışma isteği ile başlattıkları mücadelenin kanla bastırılıp 120 kadın emekçinin yanarak ölmesiyle simgeleşti. O yıldan sonra 8 Mart günlerinde ölen 120 kadın emekçi anıldı. Ne acıdır ki uzun yıllar neredeyse her 8 Mart kanla bastırıldı.
26-27 Ağustos 1910 tarihinde Danimarka’nın Kopenhag kentinde 2. Enternasyonal Kadınlar Toplantısında Almanya Sosyal Demokrat Partisi önderlerinden Clara Zetkin, 8 Mart 1857 tarihinde katledilen kadın tekstil işçileri anısına 8 Mart’ın Dünya Emekçi Kadınlar Günü olarak anılması önerisini getirdi ve öneri oybirliğiyle kabul edildi. Bu tarih 1921 yılında Moskova’da yapılan 3. Dünya Kadınlar Konferansında da tescil edildi.
Dünya Emekçi Kadınlar Günü, 1960’lı yılların sonunda ABD’de gerçekleşen çeşitli gösterilerde kutlanmaya başlanmasıyla diğer Batı ülkelerinde daha güçlü bir şekilde gündeme geldi. Birleşmiş Milletler Genel Kurulu, 16 Aralık 1977 tarihinde 8 Mart’ın “Dünya Kadınlar Günü” olarak kutlanmasını kabul etti. Ancak Birleşmiş Milletler’in resmi internet sayfasında, günün tarihine ilişkin bölümde kutlamanın New York’ta ölen kadın işçilerin anısına yapıldığı yazılmamıştır.
Günümüzde ne yazık ki kadınların yeniden eve kapatılıp şiddet görmesinin, her gün sokak ortasında kurşunlanmasının, bıçaklanmasının, tecavüze uğramasının kanıksanmasından sonra “Kadınlar Günü” kutlanabilir olmuş ve bunun için “emekçi” sözcüğü feda edilmiştir.
Oysa emekçi bilincine ulaşmadan özgür kadın olunmaz. Ancak emekçi kadınlardır ki çalışıp ekonomik özgürlüklerini elde eder, sendikalarda örgütlenip yönetici olurlar, işte o zaman
özgürleşmenin ilk adımlarını atarlar. Maddi durumları iyi olup çalışmak zorunda olmayan, hatta lüks evlerinde başka kadın çalıştırıp onlara emirler yağdıran kadınlar da özgür kadın değildir.
Mustafa Kemal Atatürk önderliğinde Cumhuriyet devrimlerini başlatan Türk ulusu, kadınları için böyle bir yol öngörmüştür. 17 Şubat 1923 günü toplanan İzmir İktisat Kongresinde işçi sınıfını bir kadın emekçi, Rukiye Hanımın temsil etmesi rastlantı değildir. Atatürk’ün pek çok batılı ülkeden önce Türk kadınına seçme ve seçilme hakkını tanıması da rastlantı değildir. Cumhuriyet devrimi önce kadını kılık kıyafet yasası ile toplum içine çıkabilir hale getirmiş, daha sonra ona yönetme hakkını ve özgürlüğünü tanımıştır.
Ne acıdır ki günümüzde siyasal iktidarın yönlendirmesiyle kadınlar özgürlüklerini teslim etme “özgürlüğü” için “mücadele” ediyor. Ve bu kadınlar içinden ve içeriğinden emekçi sözcüğünü attıktan sonra “Dünya Kadınlar Günü” kutlamalarına “önderlik” ediyor.
Kadın özgürlüğünün yolu bilinçli bir emekçi kadın olmaktan geçer. Dünya Emekçi Kadınlar Günü kutlu olsun.