ÖĞRETMENLER MUTLU OLMALI!

Dünyanın bütün çiçeklerini getirin bana diyorsa, onları kaya diplerinde açan çiğdemlere benzetiyorsa, dil, din, renk ayırımı yapmadan kucaklıyorsa tüm öğrencileri, aklımıza gerçek öğretmenleri getirebiliriz.
Atatürk’ün, “Ulusları kurtaracak olan yalnız ve ancak öğretmenlerdir. Öğretmenler, gelecek kuşaklar sizin eseriniz olacaktır” sözlerinin doğruluğunu kolayca anlayabiliriz.
Atatürk’ün öğretmenleri çok önemsediğini ve onlara çok değer verdiğini bilmeyenimiz yoktur. Bunu, Kurtuluş Savaşı’ndan hemen sonra yüzlerce yıl ötesini yakalayan öngörüsü ile söylediği,”Ordularımızın kazandığı zafer, eğitimcilerimizin yolunu açtı. Gerçek zaferi öğretmenlerimiz kazanacaktır” sözleriyle ortaya koyarken, Türkiye Cumhuriyeti’nin geleceğini öğretmenlerin şekillendireceğini duyurmuştur.
Atatürk’ün 90 yıl önce söylediklerini ne yazık ki, batılı ülkeler uygulamaya geçirerek güvenli bir yaşam ortamını yakalamıştır.
Kalkınmış batılı ülkelerin tümünde öğretmenler, ekonomik ve demokratik haklarını almış, toplumun en saygın insanları olarak mutlu bir şekilde görev yapmaktadır.
Ya bizde? Hak getire.
Tam tersini düşünebilirsiniz.
Can güvenliğinden devletimizin sorumlu olduğu 75 öğretmenimizi daha dün Van Depremi’nde yitirdik. 1984 ile 2015 yılları arasında 200’ü aşkın öğretmenimizi teröre kurban verdik. 350 bin öğretmenimiz açıkta, yıllardır atama bekliyor. Beklentilerini dillendirmek istediği meydanlarda ya biber gazı ile susturuluyor, ya da coplanıyor. Milli Eğitim Bakanları ise “Ne yapalım yani, onlar da başka iş bulup çalışsın” diyor. Bütçeden ayrılan paya bakıldığında, eğitime ve eğitimciye hiç önem verilmediği ortaya çıkıyor. Eğitime, bilime, araştırmaya, teknolojiye, kaliteye gereken ödeneğin ayrılmadığı açıkça görülüyor. Düşük ücretler nedeniyle ek işler yapma zorunluluğunda bırakılan öğretmen elbette ki saygınlığını yitiriyor. İstemeye istemeye de olsa eğitim ticarete dönüşüyor. Yozlaşma oluyor, verim sürekli azalıyor ve kalite bir türlü yakalanamıyor.
Ayakta kalmaya çalışan öğretmenler, Öretmenler Günü’nde hediye bekler duruma gelmiştir.
Ödenek sıkıntısı çeken okul yöneticileri, zorunlu giderleri karşılayabilmek için görevinin büyük bölümünü dilenciliğe ayırıyor. Gereksiz yazışmalar nedeniyle bilgisayara tutsak durumda kalıyor ve eğitimde verimi arttıracak, kaliteyi yakalayacak çalışma zamanı bulamıyor.
Öğretmen, az verip, bol not dağıtan değil, iyi öğreten ve örnek gösterilen olmalıdır.
Kendi öğrencisinden, para alarak kurs veren öğretmenin inandırıcılığı olur mu? O öğretmende saygınlık kalır mı?
Ne yazık ki, gelinen noktada, öğretmenin öğrenci üzerinden nasıl rant kapısı yarattığının ilginç görüntüleriyle karşılaşıyoruz.
Gerçekler acı, ancak görünen köy kılavuz istemiyor.
Kaliteli öğretmen yetiştirilmediği için kaliteli eğitim de sağlanamıyor.
Özlük hakları verilmeyen, emeğinin karşılığını alamadığı için ev kirasını ödemekte zorlanan öğretmenden aslında başarı beklemek pek de doğru olmasa gerek.
Kaliteli öğretmenden yoksun toplumların geleceği kuşkusuz çok karanlıktır. Hatta başka ulusların kölesi olmaya mahkumdur. Kaldı ki, düşünmeyen, araştırmayan, sormayan, sorgulamayan ancak gelişmiş ülkeleri taklit etmeye çalışan toplumlar asla kalkınamaz.
Öyleyse, öğretmenlere öncelikle ekonomik bağımsızlık kazandırılmalı ve zaman yitirilmeden demokratik hakları verilmelidir. Kadrolaşma adına yapılan adaletsiz atamalarla eğitimin kalitesizleştirilmesinden ivedilikle vazgeçilmelidir.
İktidar siyasetçileri bunları düşünmeli ve bol bol nutuk atma yerine çözüm üretmelidir.
Kalıcı çözüm üretmeli ki, kaya diplerinde güçlükle soluklanan çiğdemler açsın, dağ ve kır çiçekleri güneş görsün.
Öğretmenler, hiç olmazsa sözde Öğretmenler Günü’nde mutlu olsun!