İnsan

İnsan
 “İnsandır sanıyorum, mukaddes yüke hamal,
Hamallık ki, sonunda ne rütbe var, ne de mal.”
Necip Fazıl KISAKÜREK (k.s.)
İnsan: İyi vicdanlı adam. İmanlı âdem. Burada cinsiyet yok. (Nur-i hass, akl-ı kül, nefs-i kül, ilim)
“İnsanların en değerlisi, kendi kendisine bir kıymet biçmeye kalkmayandır”
Hz. İmam-ı Şafi (r.a.)
Efendimiz (S.A.V.) insanların 3 kısım olduğunu beyan buyuruyor. “Bir kısmı hayvanlara, bir kısmı meleklere, bir kısmı Peygamberlere benzerler”
İnsanı hayvanlardan ayıran 2 haslet (Tabiat, Huy) vardır.
1-Kendi cinsinden olan insanlara ve mahlukata yardım etmek.
2-Geçmişlerinin ruhunu şad eylemek. (Atalarını sevinçle, mutluluk duyarak ve rahmetle anmak)
“Sözü insan, özü hayvan olursa kişinin; taşlar ile övünüp, insanlığını bulması ne güç”
Hz. Muhammed Mısriyyü’l-Halveti (k.s.)
(İnsanın özünün hayvan olması; şehvetten, yemekten, içmekten başka bir şey düşünmemesi, kalbinin taş kesilmesidir. Taşlarla övünmesi; dünyada sahip olduğu malları ile övünmesidir.)
İnsanların en hayırlısı, insanlara yardım eden, yedirip içirendir. İnsan’dan murad, insan olma sırrına varmaktır. Yoksa ot gibi gelip, ot gibi gitmek değildir.
İnsanın görevi kemalata ermektir. Sözünden dönmez, adaletten ayrılmaz, kendisini yeren ve kötüleyen kişiye kırılmaz, insanların ayıplarını örter, sırrını ve kabahatini söylemez, ahlakı ve tabiatı güzel, kimseye kötü bir söz sarfetmez, o ne cimridir, ne de israf edici, o cömerttir.
İnsan; Allah’ın sevgisini gönlüne oturtmuş, ilim ve iman tacını da başına takarak, ulu sultan olmuştur.
Sonuç olarak İnsan; Sözleri güzel, işleri güzel, ilmi güzel, ahlakı güzel, çevresi güzel, beldesi güzel ve dünyası güzeldir.
“Hayat-ı cavidanı İnsan-ı Kamil’den sual ettim,
Oğul, ölmezden evvel öl deyince, intikal ettim.”
Hz. Muhibbiyyü’l Cerrahi (k.s.)
(Hayatı cavidan: Sonsuz hayat, daimi hayat. İntikal: Bir yerden başka bir yere geçme, anlamak.)
Ne mutlu bu yolda çaba harcayana, gayret gösterene ve İnsan olana…