Dünyanın renklerine dokunmayın…

Geçen çarşamba Hüseyin Çetinel tarafından gökkuşağı renklerine boyanan Cihangir merdivenleri, kimliği belirsiz kişilerce dün gece yeniden griye boyanmış.

Hüseyin Çetinel 64 yaşında bir orman mühendisi.

Kendisi, merdivenleri boyamakta hiçbir siyasi amaç gütmediğini söyleyen ve 4 günde 200 merdiven boyamış birisi.

Mahalleyi güzelleştirme fikrinden yola çıkarak projeyi gerçekleştirmiş, “İnsanlar buraya geldiklerinde gülümsesin istiyorum. Görenler fotoğrafını çekiyor, hepsinin yüzünden mutluluğu okuyorum” demişti.

Merdivenlerin yeniden griye boyanmasından sorumlu tutulan ve sosyal medyada tepki gören Beyoğlu Belediyesi ise konuyla ilgili açıklama yaptı ve “Kaldırımları biz boyamadık, araştırıyoruz” dedi.

Şimdi;

Bu rengarenk görüntüden kim rahatsız oldu da o merdivenleri buz gibi soğuk bir renge döndürüverdi.

Hazır bir neşe, bir keyif, bir özellik katılmışken üstelik.

Yüzbinlerce merdiven, duvar, çit, yol, kaldırım beton renginde diye gözümüze batmıyor.

Alışmışız onları görmemeye.

Orada olduklarının farkına bile varmıyoruz.

Ama biri geliyor, fırçasıyla bir dokunuyor ve dokunduğu yer rengarenk şenleniyor.

Gökkuşağının renklerine boyuyor insanın yarattığı dünyayı.

Ki doğanın kendi yarattığı dünya zaten öyle.

Yaprağından çiçeğine, kuşundan böceğine…

Gökkuşağı renklerinin LTGB’nin bir göstergesi olduğunu düşünerek mi boyadı yoksa boyayan her kimse.

O renkli basamakların üzerine basarak geçerken kendi erkekliğine ya da kadınlığına zeval mi geldi saydı?

Kendisine tecavüz mü edildi sandı?

Renklerden hazzetmem, sanattan hazzetmem, neşeden keyiften insanlıktan zerre kadar hazzetmem mi dedi her fırça darbesinde.

Betonsa beton gibi görünsün mü dedi.

Betonlaşmış beyni gibi, taş kesmiş kalbi gibi soğuk ve renksiz mi görmek istedi dünyayı.

Ne battı ona bu kadar ki bir gecede kapattı bütün o cânım renkleri?

Kesseler kanı bile kırmızı akacak oysa.

Hem belki gözleri mavi, saçları da sarıdır.

Bedeni ne kadar renkli olursa olsun, anlaşılan o ki;

Onun ruhu kapkaradır….