ÇAMLICA KÖYÜ

NAZMİ HACER KÖŞE YAZISI

Mudanya İlçesi’ne sınır Karacabey’in son köyü ÇAMLICA.
1950’li yıllarda 125 ilkokul öğrencisi varken, şimdi öğrencisi bitmiş bir köy. Mahalle oldu diyenleriniz olacaktır, öğrencisi, genci biten mahalle olur mu? Olsa olsa köy olur. Mahalle olmak, bizde köy mallarına el koymak için oldu.
Hasan Çamoğlu, Mehmet Emin Ergenç, Halit Türkkan, Nazmi Hacer, Resul Altın gibi isimleri Karacabey’de, bir çok ismi de başka illerde ve ilçelerde hizmete sunmuştur. Şimdi kelimenin tam anlamı ile eskimiş insanları, evleri, bahçeleri, okulu, camisi eskimiş virane bir köy. Üç-dört kahvesi varken, şimdi sığınacak tek kahvesi kalmış. Demircisi, marangozu, bakkalı, manifaturacısı varken, şimdi büfesi bile olmayan, ekmeğini yapmayan, tavukları biten, inekleri biten, tarımı biten, kısacası insanı biten bir köy.
Tipik bir Türkiye köy örneği…
Yunandan kalma, bir köy… Define dolu bir köy…
Bu köyümüzde, Yunanlardan, Rumlardan kalma bir de kilise var. Bursa Büyükşehir Belediyesi’nin 180 tarihi yapıyı restore ettiğini billboardlardan öğreniyoruz. Büyükşehir’e sesleniyorum. Biten, tükenen bu köyümüze, tarihi kimliğini geri verin, gelin bu tarihi yapıyı, tarihi kiliseyi restore edin. Çamlıca köyümüze sahip çıkın.
Turizm, bacasız sanayidir.
Anadolu’muz bu bacasız sanayilerle doludur.
Gelin köyümüze sahip çıkalım.
Gelin köyümüze geri dönelim.
Bir yapı, bir köyü kurtarır, bir köyü geri getirir.

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.