Sevgi

Sevgi
“Söz var kılar gönülü şad, söz var eder bilişi yad,
Meğer horluk, meğer izzet, her kişiye sözden gelir”
Yunus Emre (k.s.)
Sevgi, aynı yöne bakan iki kişinin aynı şeyi görmesidir. Sevmek kelimesinden türetilen bütün kelimelerin en güzeli. Sevgiyi anlatmak zor. Onu yaşamak gerekir. “O Leyla’ların, Şirin’lerin, Aslı’ların nazı, Mecnun’ların, Ferhat’ların, Kerem’lerin niyazıdır”.
Sevgi, deruni coğrafyamızı kaplayan zifiri bulutların ve üzerimizi örten maddeci felsefenin ağırlığına baş kaldırıdır. Hatırlayanımız var mı? Ne zaman sevgilerimiz paralarımızdan önce tartılırdı; Ne zaman pazar eyledik sevgilerimizi. Her gün bir parçamızı daha tüketen teknoloji çağında sevgiye en son ne zaman yürekten bir merhaba dedik.
Sevgi; bir çuhayı ipek görebilmek, toprağı amber niyetine koklamaktır. Sureti sirete, arazı cevhere, bedeni ruha köle etmektir. O bir gönüldür, bütün alemi içine alan.
Sevgi; Medine’de nur, Yeşil kubbede Mevlana, Erciyes’de kar, Fırat’da su olmaktır.
Sevgi sınanmaktır Adl-i İlahi’de ve sınavı geçmektir Er’cesine. Sevgi bir tevbedir Nasuh kisvesinde, bir diriliştir nefsi öldürecek. “Ve sevgi iyi bir ad bırakmaktır fena yurdunda.”
Sevgi baht olmuş ezelden bize, sizde bir türlü, bizde bir türlü,
Alaca düşmüş gördüğümüze, sizde bir türlü, bizde bir türlü,
Ey oğul birdir, kap değişse su, varlık bir gölge benlik bir pusu.
Ne diyelim ki, Rabbin duygusu, sizde bir türlü, bizde bir türlü,
Donandı dağlar, bahar olunca, gölgem kayboldu, gönlüm dolunca,
Güzeli görmek, boylu boyunca, sizde bir türlü, bizde bir türlü.
Çeşitlilik zenginliktir. Hz.Allah İlahi Kelimetullah’da “Biz sizi kavim, kavim yarattık. Birbirinizi sevesiniz diye” hitap etmektedir.
Sevgi dolu kalınız…

 

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.