Yarınlarımız karanlık!

Mustafa Demirel’e
kulak verin:

*Lastik ustasıydı.
Sorunsuz bir yaşam sürerken iş kazası geçirdi. Ekonomik sıkıntılar üst üste
geldi. Eşinden ayrıldı. İki çocuğuyla yalnız kaldı. Şimdi ise çaresiz.

Karacabey’de Sevgi Yolu girişinde geçimini simit satarak
sağlamaya çalışan Mustafa Demirel’in filmleri aratmayan yaşam öyküsü yürekleri
dağlıyor. Ekonomik zorluklar nedeniyle ne yapacağını bilemeyen Demirel,
kendisine uzatılacak bir yardım eli bekliyor.

            3 yıldır
emekli olamayan ve birkaç ay önce de eşinden boşanan Demirel, 2 çocuğuyla
birlikte yaşam mücadelesi vermeye çalışıyor. 2005 yılında talihsiz elektrik
çarpması sonucu iki bacağını ve elinin baş parmağını kaybeden Mustafa Demirel
için acı günler artarak sürüyor. Talihsiz kazadan önce lastik ustası olan Demirel,
borçsuz bir şekilde yaşamını sürdürürken, bu kötü olayın ardından bir türlü gün
yüzü göremediğini dile getirdi.

Emekli olmak
istiyorum

2007 yılında, ‘Bir şekilde çalışabilir miyim?’ umuduyla bir
arkadaşının yanında işe giren Mustafa Demirel, verimsiz olduğu, düzenli işe
gidemediği ve görevini layıkıyla yapamadığı gerekçesiyle ayrıldığını söyledi.
Daha sonra ‘Malülen Emeklilik’ için başvurduğunu anlatan Demirel, ‘Vergi
indiriminden yararlanır’ raporu almasına karşın bir türlü emekli olamadığını
kaydetti.

            Karacabey
Devlet Hastanesi’nden aldığı ‘%66 İş Göremez’ raporuyla birlikte emeklilik için
hala uğraştığından yakınan Mustafa Demirel, “Kaza yaptığım 2005 yılından bu
yana çalışamadığım için maddi sıkıntılarla boğuşuyorum. Belediye’nin desteğiyle
Sevgi Yolu girişinde simit satmaya başladım. İlk zamanlar günde 80 simit
satıyordum. Ancak son 6 aydır 30 ile 40 simit satmaya başladım. Günde ancak 4
ile 5 TL kazanabiliyorum. Bu para evimin günlük ihtiyaçlarını bile
karşılamıyor. Evim kira ve her ay çevremden borç bulmak zorunda kalıyorum.
‘Emekli olunca öderim’ diyorum ancak artık benim emekli olacağıma da kimse
inanmıyor.

Çaresizliğin feryadı

Birkaç ay önce eşimden ayrıldım. Biri 8, diğeri 15 yaşında
iki çocuğum var. Çocuklarımın velayetini üzerime aldım. Mahkeme çocukları bana
verdi. Onları okutmak istiyorum. Ancak kazandığım az para ile ne yapabilirim
ki? Günlük ekmek ihtiyacımızı Güncü Fırını 5 yıldır karşılıyor. Kendilerine
teşekkür ediyorum. Ramazanda gelen gıda paketleriyle yaşamımızı sürdürmeye
çalışıyoruz. Aç kalmıyoruz ancak, işte öyle yaşıyoruz. Ay başı gelince artık ev
kirasını da ödeyemiyorum. 5-6 gün kirayı geciktirdim. Ev sahibi hemen aramış ve
‘kirayı veremeyecekseniz evden çıkın’ demiş. Kısacası ne yapacağımı bilmiyorum.
Sosyal Yardımlaşma Kurumu da ara sıra para yardımı yapıyor” dedi.

            Yaşanan
sıkıntılı günler nedeniyle çocuklarını yetiştirme yurduna bile göndermeyi
düşündüğünü belirten Mustafa Demirel, çaresizliğine feryat etti. Kendisinin de
engelleri nedeniyle birine ihtiyacı olduğunu vurgulayan Demirel, “Eve
geldiğimde bacaklarımdaki protezlerimi çıkartmak zorundayım. Her şeyimle
ilgilenecek birine ihtiyacım oluyor. 5 yıldır çevreme çok borçlandım.
Emekliliğim olmadığı için de önümü göremiyorum. Yarınlarımız karanlık. Ne
yapmam gerektiği konusunda ilgililerden yardım bekliyorum” diyerek sözlerini
noktaladı.