Kan Kırmızı, Ruj Beyaz…

kırmızı rujunu sürünce paramın yetmediği elma şekerleri geliyor aklıma…”
demiş Sunay Akın ‘Kırmızı’sında…

Herkesin aklına isteyip de ulaşamadığı bir şeyleri düşürüyor demek ki şu kırmızı ruj.

Geçmişe götürüyor.

Yaraları deşiyor.

Rahatsızlık veriyor…

Boyamasınlar o zaman o dudakları öyle kırmızı kırmızı.

Almasınlar başımızdan aklımızı.

Durduk yerde sokmasınlar günaha insanları.

Al dudaklara imrenirken cehennemlik olmak da var.

“Nefis” malum….

Ah bir de adım başı öldürülen kadınlardan akan kıpkırmızı kanı durdurabilseler.

Kadın öldüren katillerin kana bulanan ellerini namus çeşmesinde yıkamaya kalkışmalarını yasaklayabilseler.

Nefis ile vicdanı, hak ile hukuku yan yana taşıyabilseler…

Ruj ne ki?

Boya işte…
Ha kırmızı ha değil…