Vatan-ı Asliyye’de Terimlerin Manası

Vatan-ı Asliyye’de Terimlerin Manası
“Hakikati, söyleyene bakarak öğrenme; hakikati öğren, söyleyeni de öğrenirsin.” Hz. Ali (k.v)
Medeniyetin teknolojiye dönüşüp canavarlaştığı dünyamızda, terimler manasını kaybetti. Galiba biz eti tırnaktan ayırırken ete de, tırnağa da zulmettiğimizi fark edemedik.
“Vatan-ı Asliyye’de terimlerin manası” başlıklı yazı dizimizle, kaybetmekte olduğumuz ruhu yeniden bulma yönünde bir adım atarız ümidindeyiz.
Allah gayretimizi muvaffak kılsın.

VATAN
“Toprak eğer uğrunda ölen varsa vatandır.”
Vatan; üzerinden akan ırmaklarından, çağlayanlarından, ulu ağaçlardan oluşmuş ormanlarından, yemyeşil ovalarının bulunduğu toprak parçalarından ibaret değildir. O Malazgirt’de Alparslan, Erzurum’da Nene Hatun, Maraş’ta Sütçü İmam, Urfa’da Balıklı göl, İstanbul’da Fatih, Selimiye’de Sinan, Antep’de Gazi, Çanakkale’de geçilmez oldu.
O İzmir’de Hasan Tahsin, Kurtuluş Savaşı’nda Atatürk, Kocatepe’de Başkomutandır.
Ya o ruh var ya, o ruh; O hoca Ahmet Yesevi’dir, Hacı Bektaş Veli’dir, Hacı Bayram Veli’dir, Mevlana’dır. Şeyh Edebali’siz Osman Gazi, Akşemseddin’siz Fatih düşünebilirmiyiz.
Balım Sultan şifa oldu, Merkez Efendi deva oldu, Makro Paşa derthal oldu, Nasrettin Hoca mizah oldu, Yunus Emre Aşık oldu, Pir Sultan Abd-al oldu.
Sazın telinde türkü, Ney’de nefes oldu. Kimi sema etti semahanede, kimi semah etti kırklar ceminde. Harman dalı, kılıç kalkan oynadı yiğitleriyle, Kırkpınarda pehlivan, Ege’de efe oldu. Şehitler ölmez, vatan bölünmez oldu.
Vatan; Sünni, Alevi, Derviş ve Can oldu. Yurt tuttu, yurttaş oldu. Ama en önemlisi vatandaş oldu.
Tarihin bazı sayfalarına ağıtlar yaktık, bazı sayfalarına kahramanlık destanları söyledik. Onu coşkuyla sevdik ve bu benim tarihimdir, kültürümdür, örfümdür, inancımdır dedik.
Vatan-ı Cismaniyye, Vatan-ı Ruhaniyye, Vatan-ı Sırriyye, bir arada olunca Vatan-ı Asliyye oldu.
Can dostlarım, biz eti tırnaktan ayırmaya kalkınca, ete de tırnağa da zulmettiğimizi fark etmedik. İnşallah fark ettiğimizde geç kalmış olmayız…