Dingin’in ikinci şiir kitabı çıktı

Dingin’in ikinci şiir kitabı çıktı
Karacabey Milli Eğitim Şube Müdürü Emin Dingin’in, “ En Çok Baharda Ağlar İnsan “ adlı ikinci şiir kitabı vitrine çıktı.
Dingin’in, “ Bir yürek, bir yürek daha derken baktım ki güzel vatanım Türkiye’nin dört bir yanında binlerce yüreğim olmuş. Ben bir köy öğretmeniydim. Mesleğim gereği uzun yıllar köylerde kimi gün ışık, kimi gün yol, kimi gün su oldum ve gün geçtikçe yüreğimi büyüttü bu insan ve insan yetiştirme sevdası.
İşte bu sevdaların ikinci çocuğu olarak dünyaya geldi ikinci şiir kitabım “ diye başlayan önsözünden de anlaşılacağı gibi şiirlerde buram buram insan sevgisi yeşertiliyor.
2 yıl önce “ Kurşun Gözlerinde Son Perde “ adlı ilk şiir kitabını çıkaran Dingin, “Birinci şiir kitabının tüm gelirini Karacabey’deki İlköğretim Okullarında okuyan, ihtiyaçlı öğrencilere bağışlamıştım. İkinci şiir kitabımın gelirini de doğup büyüdüğüm Soma’nın Karacakaş Köyü İlköğretim Okuluna bağışlayacağım. Gelin temeli sağlam atalım. Kalkınma tavandan değil tabandan, şehirden değil köyden başlar. Çünkü en kalıcı yatırım insana yapılan yatırımdır. En büyük miras mal mülk değil, çocuklarımızdır “ diyor.
Uzun yıllar Beylik İlköğretim Okulu’nda öğretmen ve müdür olarak görev yaptıktan sonra Karacabey Milli Eğitim Müdürlüğü’ne Şube Müdürü olarak atanan Emin Dingin yazmaya devam edeceğini ve yeni çalışmalar içine girdiğini söyledi.
Dingin’in, sevginin nakış-nakış işlendiğini gördüğümüz “ En Çok Baharda Ağlar İnsan “ adlı kitabı 71 sayfadan oluşuyor ve içinde 27 şiir bulunuyor.
İçtenliği, üretkenliği ve açık sözlülüğü ile tanınan Ozan’ın Liva Yayınevi tarafından basılan şiir kitabı, kitapçılarda satışa sunuldu.
En Çok Baharda Ağlar İnsan Günler aylara yürür, Aylar mevsimlere… Koşarak selamsız geçer yıllar, Yorulan insan olur, Kovulur bir gün hayattan Nasıl olduğunu bile anlamadan. Yıllar değildir insanı yaşlandıran, Yaptıkları hiç değil, yapamadıkları Ve de erişemediği tüm arzuları… En çok baharda ağlar, En çok baharda yaşlanır insan. Bazen bir ayrılık hikayesine, Ya da bir kavuşmanın sevincine. Bazen de bir çiçeğin renginde, İçli bir sevda şarkısına ağlar. En çok baharda ağlar insan, En çok baharda güler ama En çok baharda ölmez insan… İnsan yağmurları yağar, Nisan yağmuru gibi her bahar… Gözlerden yüreklere, Göklerden denizlere ulaşır sular. İnsan ağlayınca gözler, Nisan ağlayınca gökler delinir… Göz kirlenir ama insan temizlenir. Bahardır insan ağlamaması gerekir Ama en çok baharda ağlar insan. Gelincikler açar her bahar, Yol boylarında boynu bükük. Tek tek toplanır sevgiliye… Göçmen kuşlar uçar gökyüzünde. Şiirler yazılır, şarkılar söylenir, Bir de selam gönderilir sevgiliye… Ve ağlanır hüzünlü bir aşk hikayesine. En çok baharda ağlanır ama En çok da baharda sevdalanır insan. Baharlar uslanır, gözler uslanır Yürekler uslanmaz ağlamaktan… Artık ne bir göçmen kuş kalır havada, Ne de gelincikler yol boylarında… Kimi taşınır başka bir mahalleye, Kimi herkesin bildiği mutlak bir adrese. İnsan nerden nereye taşınırsa taşınsın, En çok hangi mevsimde ağlarsa ağlasın, Yeter ki arkasında hoş bir seda bıraksın.